کودک نوپاآموزش و تربیت کودک نوپااضطراب و ترس در کودکانرفتار کودک نوپا
اضطراب جدایی از مادر و مدیریت اضطراب کودکان
اضطراب جدایی از مادر و مدیریت اضطراب کودکان
مقدمه:
اگر مادر هستید، احتمال اینکه درجاتی از اضطراب جدایی مادر را تجربه کرده باشید، زیاد است
اگرچه اضطراب جدایی از مادر بخشی کاملاً طبیعی از رشد کودکی است، اما می تواند ناراحت کننده باشد.
در این مطلب می‌توانید با مفهوم و علت اضطراب جدایی، سن وقوع اضطراب جدایی در کودک، راهکارهای کمک به کودک در طول اضطراب جدایی، آشنا شوید
اختلال اضطراب جدایی ( Sepraton Anxiety Disorder) در نوزادان (در سنین 8 تا 14ماه) بسیار طبیعی است، در این محدوده سنی کودکان از محیط های ناآشنا و افراد غریبه دوری می کنند و نوعی ترس ذاتی نسبت به آن ها دارند،
اما این ترس در صورتی که در کودکان بالای 6 سال رخ دهد، بسیار شدید تر بوده و بیش از چهار هفته به طول می انجامد که اصطلاحا به آن “اختلال اضطراب جدایی در کودکان ” اطلاق می گردد.
مقالات پیشنهادی جهت مطالعه بیشتر:
بررسی تنفس تند در نوزاد به همراه علائم هشداردهنده
تب در نوزادان و مراقبت ها از کودک تب دار
علت جیغ زدن کودک و راه های پیشگیری و کنترل جیغ زدن در کودکان
اسهال درنوزادان ودرمان خانگی آن
چه چیزی باعث اضطراب جدایی از مادر در کودکان نوپا می شود؟
سناریوهای زیر ممکن است باعث ایجاد اضطراب جدایی در کودکان شود.
خداحافظی: دکتر والفیش خاطرنشان می کند: کودکان نوپا در تلاشند تا بر بدن خود تسلط بیشتری داشته باشند (به دویدن و تغذیه خود فکر کنید) و هر چالش جدیدی که با آن روبرو می شود می تواند باعث استرس شود.
در نتیجه، آنها در مورد دور بودن از امنیت والدین خود احساس تعارض می کنند. کودکان نوپا به این اطمینان نیاز دارند که وقتی ترک می‌کنید، همیشه برمی‌گردید.
گردهمایی های بزرگ: رفتن به یک گردهمایی بزرگ می تواند به ویژه برای کودک نوپای شما که ممکن است از از دست دادن شما در میان جمعیت می ترسد، اضطراب آور باشد.
رفتن به خواب: رها کردن کودک نوپا در اتاقش در شب یا برای چرت زدن می‌تواند باعث ایجاد اضطراب شود، زیرا این مدت‌ها احتمالاً طولانی‌ترین زمان‌های تنهایی هستند که او به طور منظم تجربه می‌کند.
اضطراب جدایی از مادر چه مدت طول می کشد؟
مدت زمانی که اضطراب جدایی طول می کشد، بسته به کودک و نحوه واکنش والدین می تواند متفاوت باشد. در برخی موارد، بسته به خلق و خوی کودک، اضطراب جدایی می تواند از دوران نوزادی تا سال های دبستان ادامه یابد.
علائم اختلال اضطراب جدایی از مادر:
در زیر برخی از شایع ترین علائم اختلال اضطراب جدایی آورده شده است:
-
نگرانی غیر واقعی و دائمی مبنی بر اینکه در صورت ترک کودک، اتفاق بدی برای والدین یا مراقب او رخ خواهد داد
-
نگرانی غیر واقعی و دائمی که در صورت ترک سرپرست، اتفاق بدی برای کودک رخ خواهد داد
-
امتناع از رفتن به مدرسه به منظور ماندن در کنار مراقب
-
امتناع از خوابیدن بدون اینکه مراقب نزدیک باشد یا دور از خانه بخوابد
-
ترس از تنها ماندن
-
کابوس های جدایی
-
شب ادراری
-
شکایت از علائم فیزیکی، مانند سردرد و معده درد
-
عصبانیت های مکرر یا التماس
-
ترس یا احساس گناه شدید
چگونه اضطراب جدایی از مادر را کاهش دهیم؟
برای کودکانی که دارای اضطراب جدایی عادی هستند، مراحلی وجود دارد که می توانید برای تسهیل روند اضطراب جدایی انجام دهید.
-
توجه: هنگام جدایی، توجه کامل به فرزندتان داشته باشید، محبت کنید و محبت کنید. سپس با وجود شیطنت ها یا گریه های آنها برای ماندن، سریع خداحافظی کنید.
-
جدایی را تمرین کنید. در ابتدا کودک خود را برای دوره های کوتاه و مسافت های کوتاه نزد یک مراقب بگذارید. همانطور که کودک شما به جدایی عادت می کند، می توانید به تدریج مدت بیشتری را ترک کنید و بیشتر سفر کنید.
-
جدایی را بعد از چرت زدن یا شیر خوردن برنامه ریزی کنید. نوزادان زمانی که خسته یا گرسنه هستند بیشتر مستعد اضطراب جدایی هستند.
-
یک آیین “خداحافظی” سریع ایجاد کنید. تشریفات آرامش بخش هستند و می توانند به سادگی یک موج خاص از طریق پنجره یا یک بوسه خداحافظی باشند. با این حال همه چیز را سریع نگه دارید تا بتوانید:
-
بدون هیاهو برو به فرزندتان بگویید که می‌روید و برمی‌گردید، سپس بروید – متوقف نشوید و آن را بزرگ‌تر از آنچه هست نکنید.
-
به وعده ها عمل کنید برای اینکه کودک شما این اطمینان را ایجاد کند که می تواند جدایی را تحمل کند، مهم است که در زمانی که قول داده اید برگردید.
-
در صورت امکان محیط اطراف را آشنا نگه دارید و محیط جدید را آشنا کنید. از پرستار بخواهید به خانه شما بیاید. وقتی فرزندتان از خانه دور است، او را تشویق کنید که یک شی آشنا بیاورد.
-
یک مراقب اولیه ثابت داشته باشید. اگر مراقبی را استخدام می کنید، سعی کنید او را در طولانی مدت در کار نگه دارید تا از ناهماهنگی در زندگی فرزندتان جلوگیری کنید.
-
تلویزیون ترسناک را به حداقل برسانید. اگر برنامه‌هایی که تماشا می‌کنید ترسناک نباشند، احتمال ترس فرزندتان کمتر است.
-
زمان بندی همه چیز است. سعی کنید زمانی که کودک شما بین 8 ماه تا 1 سال سن دارد، زمانی که اضطراب جدایی برای اولین بار ظاهر می شود، مهدکودک یا مراقبت از کودک را با یک فرد ناآشنا شروع نکنید. همچنین سعی کنید زمانی که فرزندتان خسته، گرسنه یا بیقرار است، آنجا را ترک نکنید. در صورت امکان، حرکت خود را برای بعد از چرت زدن و وعده غذایی برنامه ریزی کنید
-
سعی کنید تسلیم نشوید. به فرزندتان اطمینان دهید که حالش خوب خواهد بود—تنظیم محدودیت‌های ثابت به سازگاری فرزندتان با جدایی کمک می‌کند.
جهت مطالعه بیشتر در مورد کودکان بیش فعال و علائم و درمان بیش فعالی کودکان کلیک نمایید.
حقایقی در مورد اضطراب جدایی:
نوزادان: اضطراب جدایی پس از درک کودک از ماندگاری اشیا ایجاد می شود. هنگامی که نوزاد شما متوجه می شود که شما واقعاً رفته اید (زمانی که شما هستید)، ممکن است او را بیقرار کند. اگرچه برخی از نوزادان در اوایل 4 تا 5 ماهگی اضطراب جدایی و دائمی اشیاء را نشان می دهند، اکثر آنها در حدود 9 ماهگی دچار اضطراب جدایی قوی تر می شوند.
اگر نوزاد شما گرسنه، خسته یا احساس خوبی نداشته باشد، مرخصی می تواند بدتر شود. اگر روز سختی است، انتقال را کوتاه و روتین نگه دارید.
کودکان نوپا: بسیاری از کودکان نوپا اضطراب جدایی را در دوران نوزادی نادیده می گیرند و در سن 15 یا 18 ماهگی شروع به نشان دادن چالش ها می کنند.
جدایی زمانی که کودکان گرسنه، خسته یا مریض هستند دشوارتر است – که بیشتر دوران کودکی است! همانطور که کودکان در دوران نوپا استقلال پیدا می کنند، ممکن است حتی بیشتر از جدایی ها آگاه شوند.
رفتارهای آنها در جدایی‌ها پر سر و صدا، گریه‌آمیز و به سختی متوقف می‌شود.
کودکان پیش دبستانی: زمانی که کودکان به 3 سالگی می رسند، به وضوح می فهمند که اضطراب یا التماس آنها در جدایی چه تاثیری بر ما می گذارد.
این بدان معنا نیست که آنها استرس ندارند، اما مطمئناً برای تغییر رقابت می کنند. مقاوم باش؛ بر اساس درخواست کودک به اتاق برنگردید و مطمئناً برنامه های مبتنی بر اضطراب جدایی را لغو نکنید.
سازگاری مداوم، توضیحات و تلاش شما برای بازگشت زمانی که می گویید این کار را انجام خواهید داد، کلیدی است.
ارزیابی رفتار والدین برای جدایی از کودک:
کودکان شخصیت‌های متفاوتی دارند، بنابراین برخی از آنها حمله‌های شدیدتری از اضطراب جدایی را تجربه می‌کنند.
اگر کودک شما با کمک اقدامات گفته‌شده در بالا آرام نمی‌شود، لازم است ارزیابی دوباره‌ای انجام دهید و راهکارهای خود برای خداحافظی با کودک را دوباره ارزیابی کنید، چون ممکن است اشتباه از خود شما باشد! به عنوان مثال ببینید کدام یک از کارهای زیر را انجام می‌دهید و در رفع آن کوشا باشید:
-
آیا وقتی کودک حواسش نیست از خانه بیرون می‌روید؟ این کار را نکنید!
-
آیا موقع خداحافظی خودتان عصبی و نگران هستید؟ این کار را نکنید!
-
آیا تا زمانی که در دیدرس کودک هستید در حال دست تکان دادن هستید؟ این کار را نکنید!
-
آیا موقع خداحافظی از کودکتان بغض یا گریه می‌کنید؟ این کار را نکنید!
درمان اضطراب جدایی از مادر :
-
گفتگو درمانی : گفتگو درمانی یک فضای امن برای بیان احساسات کودک شما ایجاد می کند. درمانگری که به صحبت های کودک کاملا گوش دهد و او را به سمت کنترل اضطراب خود راهنمایی کند.
-
بازی درمانی : بازی کردن با کودکان معمولا یک راه متداول و موثر برای پی بردن به احساسات درونی کودکان و هدایت آن ها است.
-
مشاوره به همراه خانواده : مشاوره کودک به همراه خانواده می تواند به کودک کمک کند تا با آسودگی بیشتری با افکار اضطراب آور خود مقابله کند.
-
مشاوره در مدرسه : یکی دیگر از روش هایی که برای درمان علائم اضطراب جدایی به کار می رود، مشاوره در مدرسه است. این کار کمک می کند تا بتوانید علائم اضطراب جدایی در کودکان را در محیط مدرسه و اجتماع به حداقل برسانید.
-
درمان دارویی : برای درمان اختلال های شدید اضطراب جدایی در کودکان، می توان از دارو نیز استفاده نمود. درمان دارویی باید به همراه سایر روش های درمان علائم اضطراب جدایی در کودکان مورد استفاده قرار گیرد.
تفاوت بین اضطراب جدایی از مادر با اختلال اضطراب:
اضطراب جدایی در كودكان در برخی موارد تبدیل به اختلال می گردد. اختلال اضطراب جدایی در كودكان یک مرحله عادی از رشد “نیست” بلکه یک مشکل عاطفی جدی است.
تشخیص اینکه آیا اضطراب جدایی در كودكان در کودک ما امری طبیعی است یا تبدیل به یک اختلال شده است گاها برای والدین گیچ کننده است.
تفاوت بین اختلال اضطراب جدایی در كودكان و اضطراب جدایی در كودكان، در میزان عواقب ترس های کودک است.
به این معنی که آیا ترس های کودک موجب مختل شدن فعالیت های طبیعی او می شود یا خیر. اختلال اضطراب جدایی در كودكان موجب می شود تا کودکان یه محض جدایی از والدین خود شروع به شکایت کردن از وضعیت جسمی و روحی خود کنند.
چه موقع نگران باشیم:
اگر اضطراب جدایی از مادر شدید تا دوران پیش دبستانی، دبستان یا فراتر از آن ادامه یافت و در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کرد، آن را با پزشک خود در میان بگذارید. این می تواند نشانه ای از یک بیماری نادر اما جدی تر باشد که به عنوان اختلال اضطراب جدایی شناخته می شود.
بچه‌های مبتلا به این اختلال می‌ترسند از اعضای خانواده‌شان گم شوند و اغلب متقاعد می‌شوند که اتفاق بدی رخ خواهد داد. اگر کودک شما علائمی از این موضوع را دارد، از جمله:
-
علائم هراس (مانند حالت تهوع، استفراغ یا تنگی نفس) یا حملات پانیک قبل از ترک والدین
-
کابوس های جدایی
-
ترس از تنها خوابیدن (اگرچه این در کودکانی که اضطراب جدایی ندارند نیز رایج است)
-
نگرانی بیش از حد در مورد گم شدن یا ربوده شدن یا رفتن به مکان های بدون والدین
