علت جیغ زدن کودک و راه های پیشگیری و کنترل جیغ زدن در کودکان

مقدمه:

خیلی از پدر و مادر ها از رفتارهای جیغ زدن و قشقرق کردن کودک خردسال خود کلافه و خسته می شوند. رفتار های جیغ زدن کودکان نوپا گاه و بی گاه به دلایل مختلف طبیعی و معمولا گذراست. اما گاهی جیغ زدن کودکان نوپا به حدی زیاد می شود که کنترل آن برای خانواده مشکل می گردد.

جالب است بدانید رابطه شما و نوع برخورد شما تا حد زیادی می تواند این رفتار کودکتان را کنترل کند. ممکن است نشانه هایی از بیش فعالی در کودکتان ببینید. اما بهتر است برای تشخیص به یک متخصص و مشاور کودک مراجعه نمایید.

جیغ زدن یک روش عادی برای ابراز وجود برای کودکان نوپا است – اما قطعاً بلند است.

چرا کودکان نوپا فریاد می زنند:

چرا کودکان نوپا فریاد می زنند:

اوج فریاد و فریاد بین 18 ماهگی تا 2 سالگی است. این رفتار برای توهین به شما نیست. در عوض ، کودک نوپای شما سعی می کند صدای خود را برای دیدن دسی بل هایی که می تواند به آنها برسد ، امتحان کند. همچنین ، تأثیر آژیر صدا بر مخاطبانش. کودکان نوپا به زودی متوجه می شوند که چقدر در صدای خود قدرت دارند. آن انسان کوچک قد 2 فوت می تواند یک سوپر مارکت کامل پر از بزرگسالان را در مسیر خود متوقف کند.

به نظر می رسد کودکان نوپا بلندترین جیغ های خود را برای ساکت ترین مکان ها رزرو می کنند. از آنجایی که این فریادها و فریادها دارای ارزش شوکی هستند و باعث می شود همه کسانی که در گوش هستند گوش خود را متوقف کرده و توجه کنند ، کودکان نوپا ناله می کنند زیرا کار می کند.

اگرچه این صداهای سوراخ کننده گوش ، رفتار معمول کودکان نوپای پیش از کلام است ، اما این بدان معنا نیست که این رفتار قابل قبول است. در اینجا چند ترفند وجود دارد که برای جلوگیری از جیغ زدن کودک نوپا استفاده می کنیم.

وضعیت سن و رشد کودک را در نظر بگیرید:

وضعیت سن و رشد کودک را در نظر بگیرید:

‏کودکانی که جیغ می زنند را به دو گروه تقسیم می کنیم؛ بچه های ۵/۱ تا ۳ساله و بچه های بالای۳ سال. کودکان تا قبل از ۱۸ ماهگی،تنها نیاز فیزیوراست به چپ (متن فارسی)لوژیک دارند اما در ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی، هویت کسب می کنند یعنی خواسته های فردی پیدا می کنند، اسم خود را می شناسند و می دانند مثلا این توپ مال اوست.

کودکی که در این سن است، می خواهد وسایل اطراف مال او باشد و سر این مساله با سایرین دعوا می کند. جیغ زدن یعنی کودک سعی می کند با این رفتار به خواسته خود برسد. بعد از ۳ سالگی این وضعیت باید فروکش کند اما به دلیل رفتارهای نادرست والدین و برخوردهای اشتباهشان با جیغ کودک نه تنها فروکش نمی کند بلکه شدت می یابد.

یکی از دلایل شدت یافتن جیغ زدن های کودک بعد از ۳ سالگی این است که والدین پاسخ های تشویقی نامناسب به کودک می دهند یعنی مثلا کودک جیغ می زند و خواسته ای از مادر دارد اما مادر نمی خواهد به او پاسخ دهد. در این شرایط کودک سعی می کند به زور با جیغ زدن به خواسته اش برسد. معمولا مادر ابتدا مقاومت می کند اما چون جیغ زدن زیاد می شود در نهایت تسلیم می شود و خواسته کودک را اجابت می کند.

نحوه برخورد با کودکان 1/5 تا 3 ساله:

خواسته های کودک و جیغ زدن های او در یک مقطع تا حدودی منطقی است و والدین نباید واکنش شدیدی از خود نشان دهند. باید بپذیرند جیغ زدن در این سن جزئی از روند تکامل فرزندشان است. توصیه این است والدین کودکان ۲ ساله به جیغ کودک بی تفاوت باشند. نباید کاری کرد که جیغ زدن تبدیل به نوعی بازی برای کودک با بزرگ ترها شود.

اگر در خانه کودک جیغ می زند بی تفاوت باشید اما در مهمانی ها بهتر است از قبل مسایل را پیش بینی کنید و قبل از آنکه کودک بخواهد با جیغ به خواسته ای برسد آن را انجام دهید تا موقعیت جیغ زدن برای او فراهم نشود. درواقع باید کودک را مدیریت کرد.

نحوه برخورد با کودکان بالای ۳سال:

بعد از ۳ سال که کودک رشد عقلانی پیدا می کند، در حدی که مفاهیم را متوجه می شود و می تواند حرف بزند باید در روند رفتاردرمانی با او برخورد مناسبی شود تا این حرکت زشت را کنار بگذارد. در این سن بهتر است با یک متخصص روان پزشک کودک و نوجوان مشورت کنید.

علت جیغ زدن کودکان زیر 2 سال:

علت جیغ زدن کودکان زیر 2 سال:

• درخواست داشتن

• جلب توجه

• تخلیه انرژی

• سردرگمی

• عصبانیت

• درد جسمی

• حسادت

نکاتی برای جلوگیری از جیغ زدن کودکان نوپا:

برخی از کودکان نوپا هر زمان که توجه پدر و مادر را بخواهند فریاد می زنند. این روش آنها برای گفتن است ، “هی ، به من نگاه کن”. دیگران وقتی چیزی را می خواهند که نمی توانند داشته باشند ، فریاد می زنند. در این صورت ، فریاد زدن به این معناست که “من راه خود را می خواهم – اکنون آن را به من بده!”

و گاهی اوقات صدای کودک نوپای شما زیاد می شود نه اینکه شما را اذیت کند ، بلکه فقط به دلیل آن شور و شوق کودک نوپا است. کودکان نوپا عاشق کشف قدرت صدای خود و آزمایش نحوه استفاده از آن هستند.

آنچه می توانید در مورد آن انجام دهید:

فریاد زدن به کودک نوپا برای پایین آوردن صدایش کمکی نمی کند – فقط این پیام را می فرستد که هرکسی که بلندتر است برنده می شود. بهترین راه این است که از موقعیت هایی که کودک نوپای شما را وسوسه می کند تا صدای او را بلند کرده و توجه او را منحرف کند ، شروع کند.

در اینجا چند نکته دیگر وجود دارد:

در اینجا چند نکته دیگر وجود دارد:

کارهایی را طبق برنامه او انجام دهید. همیشه نمی توانید با کودک نوپای خود کار کنید ، اما هر زمان که می توانید ، قبل از خروج از خانه مطمئن شوید که او خوب استراحت کرده و تغذیه شده است.

به رستوران های پر سر و صدا پایبند باشید. وقتی کودک نوپای خود را در دست دارید ، از مکانهای آرام ، صمیمی یا رسمی برای صرف غذا دور بمانید. در عوض ، به جایی بروید که خانواده های دیگر می روند. وقتی فرزندتان در یک رستوران با صدای بلند فریاد می زند ، کمتر خجالت خواهید کشید – و کمتر احتمال دارد رفتار او را با تحریک کردن او برای آرام شدن تقویت کنید.

از او بخواهید از صدای داخلی استفاده کند. اگر کودک نوپای شما به دلیل خوشحالی فریاد می زند ، سعی کنید اظهار نظر یا انتقاد نکنید. اما اگر واقعاً به شما می رسد ، از او بخواهید از “صدای داخلی” خود استفاده کند. و صدایت را پایین بیاور تا مجبور شود برای شنیدن تو ساکت شود.

از آن یک بازی بسازید سعی کنید با گفتن این جمله: “بیایید هر دو تا جایی که می توانیم فریاد بزنیم” ، نیاز او را به بلند شدن صدا برطرف کنید و سپس با او همراه شوید و اجازه دهید تا پاره شود. با گفتن “حالا وقت آن است که ببینیم چه کسی می تواند بهتر زمزمه کند” او را متقاعد کنید که صدا را کم کند. سپس ، مانند بازی سیمون می گوید ، به حرکات دیگر بروید ، مانند قرار دادن دست ها روی گوش ها یا بالا و پایین پریدن.

این باعث می شود فریاد زدن تنها یکی از بسیاری از کارهای سرگرم کننده ای باشد که می تواند انجام دهد.

البته ، این بازی در خانه یا خارج از خانه بهتر کار می کند. اگر در ملاء عام هستید می توانید یک بازی آرام تر را امتحان کنید ، مانند گفتن: “اوه ، شما شبیه یک شیر هستید! آیا می توانید مانند یک بچه گربه صدا کنید؟” اگر او مایل به بازی است ، با حیوانات آرام دیگری که می تواند از آنها تقلید کند ، بیایید.

احساسات او را بپذیرید. اگر کودک نوپای شما جیغ می کشد زیرا او توجه شما را می خواهد ، از خود بپرسید که آیا واقعاً ناراحت است یا غرق شده است. به عنوان مثال ، اگر در سوپر مارکت بزرگی هستید که مملو از مردم است ، ممکن است محیط برای او خیلی زیاد باشد. اگر می توانید فوراً بروید یا حداقل خرید کنید و سریع بروید.

اگر فکر می کنید او فقط کمی حوصله سر و دست و پا دارد ، احساسات او را بپذیرید. با آرامش بگویید: “می دانم که می خواهی به خانه بروی ، اما چند دقیقه دیگر باقی می ماند تا کار ما تمام شود” و ادامه بده. او نه تنها از اینکه می دانید چه احساسی دارد احساس راحتی می کند ، بلکه به او کمک می کند تا احساسات خود را در قالب کلمات بیان کند.

اگر فریاد های کودک نوپای خود را می دانید زیرا فکر می کند می تواند بلافاصله شما را به یک کوکی تحویل دهد ، تسلیم نشوید. دادن خواسته های او به هنگام فریاد زدن ، فقط این رفتار را تقویت می کند. در عوض ، با آرامش بگویید ، “می دانم که شما کوکی می خواهید ، اما ما باید ابتدا این کار را تمام کنیم. وقتی کار ما تمام شد می توانید یک کوکی بخورید.”

او را مشغول نگه دارید شما می توانید کارهای نوپا را با مشارکت دادن به کودک نوپا سرگرم کننده کنید. مادر یکی از بچه های 15 ماهه به ما گفت: “من فقط وقتی با پسرم صحبت می کنم وقتی کارهایمان را انجام می دهیم. به او می گویم که من چه کار می کنم ، در اطراف ما چه می گذرد و چه کسانی در این نزدیکی هستند.

من آموخته ام که او وقتی مشغول است ساکت باشد. ” همچنین می توانید از کودک نوپایتان بخواهید که به شما کمک کند وسایل را از قفسه های سوپرمارکت انتخاب کنید یا آهنگی درباره کاری که انجام می دهید تنظیم کنید. یا سعی کنید میان وعده یا اسباب بازی مورد علاقه خود را به او پیشنهاد دهید تا او را در حین خرید مشغول کند.

برای بسیاری از مادران ، سخت ترین قسمت کنار آمدن با کودک نوپایی که عاشق فریاد زدن است نادیده گرفتن ظاهر کثیف دیگران است. فقط به یاد داشته باشید که همه آنجا بوده اند و سعی کنید آن را شخصی نگیرید.

والدین از چه سنی می‌توانند برای کودک قوانین تنبیهی بگذارند؟

والدین مجاز هستند برای کودکان بالای سه سال قوانین تنبیهی بگذارند بنابراین کودکان زیر سه سال را نباید تنبیه کرد، همچنین به ازای سن کودک تعداد قوانین تنبیهی مشخص می‌شود به طور مثال اگر کودک سه ساله است، والدین تنها برای او مجاز هستند که یک قانون تنبیهی بگذارند و برای کودک پنج ساله سه قانون تنبیهی در نظر بگیرند.

والدی می‌تواند قوانین تنبیهی برای فرزندش بگذارد که روزانه ۳۰ دقیقه با فرزندش فعالیت‌های لذت بخش انجام دهد و برای او وقت بگذارد، بنابراین اگر پدر یا مادر کودک را تنبیه می‌کند به این معناست که تنها رفتار او مورد مواخذه قرار می‌گیرد و خود کودک دوست داشتنی است.

چه مدت طول می کشد تا کودک از جیغ کشیدن دست بکشد ؟

قطعا که این تغییر آسان نیست. در وهله اول ترک این کار سخت است زیرا ساکت کردن او کار آسانی نیست. هرچقدر که خودتان نیز به رفتار غلط بیشتر ادامه دهید ، این پروسه را طولانی تر می کنید.

اگر او این کار را در مکان های عمومی هم انجام می دهد ، هرگز در مورد طرز فکر دیگران و نگاه آن ها نگران نباشید و همیشه با هر رفتار درست و غلطی، افراد زیادی هستند که ناعادلانه شما را قضاوت می کنند ، پس خونسردی خود را حفظ کنید و به آن ها بی توجه باشید.

ممکن است که ندانید در یک مکان عمومی چگونه جیغ کشیدن کودک خود را در سریع ترین زمان ممکن متوقف کنید. اگر اقدامات و نکات بالا در منزل در نظر بگیرید و سعی در اجرای آن ها داشته باشید، در نتیجه قلق کودک خود را در بیرون از منزل نیز به دست می آورید ، پس تمرین کردن را از خانه آغاز کنید.

صبر، کلید و حلال این مشکل است و هیچ چیز مانند آن به شما و فرزندتان کمک نمی کند. حتما یک نفس عمیق بکشید و تا صد بشمارید و از اطرافیان خود به دلیل صدای بلند فرزندتان در کمال ادب عذرخواهی کنید.

در همان لحظه نیز هرچیزی که کودکتان می خواهد را به او ندهید. اگر نیازهای او را در زمان هایی که آرام است، برطرف کنید، درس عالی به او داده اید.

سخن آخر:

بسیاری از کودکان به دلایل مختلف و در مواجهه با رفتارهای والدین خود اقدام به جیغ کشیدن می کنند. این موضوع می تواند موجب ناراحتی پدر و مادر شده و مانع سلب و آرامش آنها شود. پس باید برای آن راه حلی اندیشید و نسبت به برطرف کردن آن اقدام نمود.