کودکان بیش فعال و علائم و درمان بیش فعالی کودکان

مقدمه:

آشنایی با اصول مراقبت و نگهداری از کودک بیش فعال برای تمامی والدینی که کودکشان با این اختلال دست و پنجه نرم می‌کند، الزامی است. چرا که عدم آگاهی از نحوه برخورد و نگهداری از کودک بیش فعال ممکن است عواقب غیر قابل جبرانی را به بار بیاورد.بر همین اساس، درمان کودکان بیش فعال، برای والدین از درجه اهمیت و ارزش بالایی برخوردار می باشد.ای

بیش فعالی که به اختصار ADHD خوانده می شود نوعی اختلال شایع است که حدود هشت تا ۱۰ درصد کودکان را مبتلا می کند.

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) اغلب باهوش، خودجوش و دلسوز هستند. اما نگهداری از آنها با چالش‌های بسیاری همراه است.

قبل از ورود به والدین ، هرگز تصور نمی کردید که شخصی که دوستش دارید 23 برچسب پوکمون را در داخل شیشه های عقب ماشین شما نصب کند. یا فقط برای دیدن ، شامپو را در ماشین لباسشویی بریزید. یا مستقیماً روی صورت خود بر سر بیرون آوردن بازیافت فریاد بزنید. اما در اینجا شما با این واقعیت روبرو هستید که تربیت فرزند با اختلال نقص توجه (ADHD یا ADD) یک آزمایش روزانه (اگر نه ساعتی) از صبر شما است.

تعداد کمی شما را سرزنش می کنند که فریاد می زنید “من این را داشتم!” ناامیدی ، عصبانیت و خستگی شما قابل درک است. اما این بدان معنا نیست که آنها سالم هستند – برای شما یا فرزند شما.

برای مشاهده تغییر و رشد واقعی در رفتار فرزند خود ، باید یک تغییر اساسی را از فرزندپروری واکنشی (“من آن را داشتم!”) به فرزندپروری فعال انجام دهید. این چگونه به نظر میرسد؟ والدین فعال اقدامات زیر را انجام می دهند:

• با نیت و ثبات صحبت کنید.

• برنامه ریزی کنید و روال را دنبال کنید.

• هدایت پاداش بر نتیجه.

• اشتباهات خود و فرزندشان را بپذیرید و از آنها درس بگیرید.

علائم اختلال عدم توجه و بیش فعالی:

• بی قراری

• فعالیت زیاد

• آرام و قرار نداشتن

• زیاد حرف زدن

• مشکل داشتن در انجام کامل فعالیت ها

• گوش نکردن و دنبال نکردن دستورالعمل ها برای انجام کاری

• احساس بی حوصلگی داشتن، مگر اینکه مدام سرشان گرم باشد

• وسط حرف دیگران پریدن

• بدون فکر دست به کاری زدن (مشکلات در یادگیری و دیگر موارد در مدرسه )

انجمن ملی بیماری های ذهنی همچنین این اختلال را به سه نوع تقسیم بندی کرده است :

• بی توجهی غالب ( بیشتر علائم این بی توجهی در بیش فعالی نیز وجود دارد)

• بی توجهی هوسی غالب

• ترکیب بیش فعالی هوسی و بی توجهی (این اختلال بیشتر رایج است

موسسه ملی بهداشت روان (NIMH) نیز این اختلال را به سه زیر گروه طبقه‌بندی می‌کند:

عمدتا بی‌توجه (علائم بی‌توجهی بیشتر از علائم بیش‌فعالی است)

عمدتا بیش‌فعال- تکانشی

ترکیب بیش فعالی- تکانشی و بی‌توجهی (این زیرگروه شایع‌ترین زیرگروه است)

تشخیص ADHD:

ADHD در هر فرد متفاوت است ، بنابراین مجموعه ای از معیارها برای کمک به متخصصان بهداشت در تشخیص این بیماری وجود دارد. صریح و صادق بودن با متخصصی که معاینه شما را انجام می دهد بسیار مهم است تا آنها بتوانند به دقیق ترین نتیجه برسند.

برای دریافت تشخیص ADHD ، شما یا فرزندتان باید ترکیبی از علائم مهمADHD ، یعنی بیش فعالی ، تکانشگری یا بی توجهی را داشته باشید. متخصص بهداشت روانی که مشکل را ارزیابی می کند ، عوامل زیر را نیز بررسی خواهد کرد:

شدت علائم چقدر است؟

برای تشخیص ADHD ، علائم باید تأثیر منفی برزندگی شما یا فرزندتان داشته باشد. به طور کلی ، افرادی که مبتلا به ADHD هستند ، در یک یا چند زمینه از زندگی خود ، مانند شغل ، امور مالی یا مسئولیت های خانوادگی ، مشکلات اساسی دارند.

علائم از چه زمانی شروع شده اند؟

از آنجا که ADHD از دوران کودکی شروع می شود ، پزشک یا درمانگر بررسی می کند که علائم در چه سنی شروغ شده اند. اگر بزرگسال هستید ، آیا علائم را در دوران کودکی نیز داشتید؟

چه مدت است که علائم شما یا فرزندتان را آزار می دهد؟

علائم باید حداقل 6 ماه قبل از تشخیص ADHD وجود داشته باشند.

علائم چه زمانی و در کجا ظاهر می شوند؟

علائم ADHD باید در مکان های مختلفی مانند خانه و مدرسه وجود داشته باشند. اگر علائم فقط در یک محیط ظاهر شوند ، بعید است که بیش فعالی دلیل آن باش

فعالیت بدنی برای کودکان 2-5 سال

فعالیت بدنی برای کودکان 2-5 سال:

کودکان نوپا و پیش دبستانی به زمان و فضای آزاد کافی برای دویدن و بازی نیاز دارند. حیاط خلوت ، زمین بازی مدرسه ، زمین های ورزشی خالی ، زمین های بازی ماجراجویی ، زمین بازی مدرسه ، پارک ها ، مسیرهای پیاده روی و ساحل همگی مکان های مناسبی برای کودکان این سن هستند.

در اینجا چند ایده برای سرگرم کننده فعالیت بدنی آمده است:

• برای تمرین گرفتن ، ضربه زدن ، پرش و لگد زدن از توپ های نرم و بزرگ استفاده کنید. با یک چیز کوچک شروع کنید و به راحتی مانند یک کیسه لوبیا کوچک در دست بگیرید. هنگامی که فضاها برای توپ ها ایمن نیستند ، برخی جوراب های جمع شده می توانند برای این فعالیت مفید باشند.

• بازی هایی بسازید که شامل انواع مختلف حرکت است. به عنوان مثال ، کودک خود را وادار کنید تا حباب ها را تعقیب کند ، در امتداد خطوط گچ راه برود ، پوسته ها را جمع آوری کرده و از گودال ها یا شکاف های زمین بپرد.

• انواع مختلف موسیقی پخش کنید ، یا با صدا یا سازهای خود صدایی ایجاد کنید. این می تواند رقص و احساس ریتم را تشویق کند.

• چند راه رفتن و دویدن احمقانه را با کودک خود اختراع کنید. می توانید بازی های حیوانات را حدس بزنید ، جایی که مانند میمون می دوید ، مانند اسم حیوان دست اموز می پرید ، مانند پرنده فلپ می زنید و غیره.

• وقتی فرزند شما آماده شد ، به او اجازه دهید دوچرخه سواری ، روروک مخصوص بچه ها یا سه چرخه را یاد بگیرد – البته زیر نظر شما. او همچنین ممکن است از بازی با اسباب بازی هایی مانند کامیون ، کالسکه عروسکی و ماشین چمن زن اسباب بازی لذت ببرد.

• گاهی ماشین را در خانه بگذارید و به مکان های محلی مانند کتابخانه ، پارک یا مغازه ها بروید. اگر واقعاً احساس می کنید ماجراجو هستید ، حتی می توانید بدون کالسکه یا کالسکه بروید.

درمان های مرسوم اختلال عدم توجه و بیش فعالی در کودکان

درمان های مرسوم اختلال عدم توجه و بیش فعالی در کودکان:

درمان استاندارد ADHD در کودکان شامل دارو، آموزش و مشاوره است. این درمان ها می تواند بسیاری از علائم ADHD را تسکین دهند اما آنها را درمان نمی کند. در ضمن ممکن است کمی طول بکشد تا درمان های بیش فعالی روی کودک اثر کنند پس انتظار معجزه یک شبه نداشته باشید. در حال حاضر، داروهای محرک (روانی) معمولترین داروهای تجویز شده برای درمان ADHD هستند.

به نظر می رسد داروهای محرک برای تقویت و برقراری تعادل سطح مواد شیمیایی مغز که انتقال دهنده های عصبی نام دارند کمک می کند. این داروها در بهبود علائم و نشانه های عدم توجه و بیش فعالی بسیار موثرند. از جمله این داروها می توان به ریتالین، دیگران، دگزامفتامین و… اشاره کرد که در دو فرم کوتاه و طولانی اثر موجودند. دیگر داروهای مورد استفاده در درمان ADHD شامل اتوموکستین و داروهای ضد افسردگی مثل بوپروپیون و دزیپرامین و… است.

کودکان مبتلا به ADHD اغلب باید از درمان های رفتاری و مشاوره، با یک روان پزشک، روان شناس، مددکار اجتماعی و… بهره مند شوند.

برخی از کودکان مبتلا به ADHD نیز ممکن است شرایط دیگر مانند اختلال اضطراب یا افسردگی داشته باشند که در این مورد هم رفتاردرمانی و مشاوره ضروری است.

نمونه هایی از این درمان ها شامل موراد زیر است:

• رفتار درمانی: معلمان و والدین می تواند استراتژی های رفتاری رابه کودک آموزش دهند تا نحوه برخورد با شرایط دشوار را یاد بگیرند. این استراتژی ممکن است شامل سیستم های پاداش و… باشد.

• روان درمانی: معمولا برا کودکان بزرگتر انجام می شود تا الگوهای رفتاری منفی و راه های مقابله با علائم بیماری خود را یاد بگیرند.

• مهارت آموزی به پدر و مادر: این روش می تواند به پدر و مادر کمک کند تا راه های درک و راهنمای رفتار کودک را یاد بگیرند.

• خانواده درمانی: خانواده درمانی می تواند به پدر و مادر و خواهر و برادر کودک کمک کند تا با با استرس زندگی با کودک مبتلا به بیش فعالی مقابله کنند.

• • دستورالعمل های ایمنی مراقبین: تکنیک هایی برای کاهش صدمات در کودکان ADHD

دستورالعمل های ایمنی مراقبین: تکنیک هایی برای کاهش صدمات در کودکان ADHD

از تکنیک های زیر می توان برای کاهش احتمال آسیب برای کودکان مبتلا به ADHD استفاده کرد:

1. هنگام سوار شدن بر روی هر چیزی با چرخ ، همیشه از کلاه ایمنی و سایر وسایل محافظتی توصیه شده (به عنوان مثال ، زانو) استفاده کنید.

2. قبل از بیرون رفتن کودک ، قوانین ایمنی را هربار مرور کنید. عواقب ناشی از عدم رعایت قوانین ایمنی را مرور کنید.

3. ثبت نام کودک را در کلاس ایمنی دوچرخه در نظر بگیرید.

4. مدت زمانی را که کودک می تواند رفتارهای پرخطرتری مانند شنا انجام دهد ، محدود کنید. این فعالیت ها را زیر نظر داشته باشید تا مطمئن شوید قوانین و محدودیت های زمانی رعایت می شوند.

5. محصولات ، ابزار و وسایل خطرناک خانگی را دور از دسترس کودکان خردسال قرار دهید. با بزرگتر شدن کودکان ، قوانین ایمنی خانه را به طور منظم وضع کرده و در مورد آن بحث کنید.

6. آموزش استفاده ایمن از ابزارها و نظارت بر استفاده از آنها.

7. میزان صدا و مدت زمان مجاز موسیقی هنگام رانندگی را محدود کنید. محدودیت زمانی که مسافران مجاز هستند. ممنوعیت استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی هنگام رانندگی مکان مشخصی برای ذخیره تلفن داشته باشید. اصرار داشته باشید که تلفن را در این مکان قرار دهید.

8. امتیازات را بر اساس سطح بلوغ ، به جای سن تقویمی تنظیم کنید.

9. انتظارات روشن را بیان کنید ؛ از ساختار به عنوان ابزاری برای اطمینان از ایمنی استفاده کنید.

10. از راهکارهای رفتاری مانند پاداش و پیامدها برای ایجاد انگیزه در رعایت قوانین ایمنی از کودکان استفاده کنید. به عنوان مثال ، برچسب هایی برای استفاده از کلاه ایمنی و برداشتن دوچرخه به مدت یک هفته در صورت عدم استفاده از کلاه ایمنی.

11. قبل از مجاز بودن هرگونه فعالیت خطرناک (رانندگی ، اسکی) از زمان زیادی برای یادگیری نکات ایمنی و تکنیک های ایمن اطمینان حاصل کنید. شامل تعداد زیادی جلسات تمرین تحت نظارت باشید.

12. استفاده از مواد موضوعی بسیار مهم برای بحث است. کودکان در این زمینه ها نیاز به راهنمایی دارند. تحقیقات نشان داده است که کودکان به نگرانی ها و هشدارهای مراقبین خود در مورد مصرف مواد گوش خواهند داد.

13. در صورت امکان ، پیامدهای اعمال را با کودک صحبت کنید. به آنها فرصت دهید تا خودشان در مورد عواقب آن فکر کنند. به عنوان مثال ، بپرسید: “اگر از خیابان عبور کنید بدون اینکه نگاه کنید چه اتفاقی می افتد؟” این به ارتقاء و توسعه مهارتهای عملکردی اجرایی آنها کمک می کند.

چه ورزشی برای نگهداری از کودک بیش فعال مناسب است؟

کودکان مبتلا به ADHD می توانند در ورزش‌های مختلفی موفق شوند. به خصوص اگر این کودکان به ورزشی علاقه زیادی داشته باشند، انگیزه بیش‌تری برای پیشرفت خواهند داشت.

در مورد کودکانی هم که مطمئن نیستند چه ورزشی را دوست دارند، یا آنهایی که در گذشته دچار مشکلاتی در یک رشته ورزشی شده‌اند. والدین ممکن است به این نتیجه برسند که ورزش های فردی مانند شنا، تنیس یا ورزش‌های رزمی برای کودکشان ایده آل است. زیرا به این ترتیب هم می‌توانند از مزایای ورزش بهره ببرند و هم چالش های اجتماعی که در ورزش های تیمی وجود دارد را کاهش دهند.

آیا بیش فعالی به هوش کودکان مرتبط است؟

آیا بیش فعالی به هوش کودکان مرتبط است؟

بحث‌های زیادی در مورد هوش کودکان بیش فعال وجود دارد و برخی بر این باورند که کودکان بیش‌فعال، هوش بالاتری نسبت به کودکان دیگر دارند. از سوی دیگر، بسته به شدت علائم این اختلال، بیش‌فعالی می‌تواند توانایی فرد در مدرسه و در کار را تحت تاثیر قرار دهد. کارهای روزمره نیز می‌توانند دشوار شوند. این مسئله می‌تواند این تصور را ایجاد کند که شخص مبتلا به ADHD ضریب هوشی پایین‌تری دارد. در حالی که چنین چیزی واقعیت ندارد.

در یک مطالعه در سال ۲۰۱۰، نشان داده شد که افراد مبتلا به ADHD که ضریب هوشی بالاتری دارند عملکرد شناختی ضعیف‌تری نسبت به کسانی دارند که ضریب هوشی بالا دارند اما مبتلا به ADHD نیستند. در این مطالعه، طیف وسیعی از آزمون‌های کلامی، حافظه و حل مسئله مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، مشکل این مطالعه این بود که هیچ گروه کنترلی برای مقایسه وجود نداشت. به عنوان مثال، یافته‌های آن با افراد مبتلا به ADHD که ضریب هوشی پایین داشتند مقایسه نشد.

از سوی دیگر، به نظر می‌رسد بسیاری از افراد مبتلا به ADHD توجه خود را بر روی کاری که از آن لذت می‌برند متمرکز می‌کنند. این امر می‌تواند در مدرسه و محل کار نیز معنا پیدا کند و نشان می‌دهد که این افراد دارای ضریب هوشی پایین نیستند، بلکه فقط می‌توانند بر روی کارهایی تمرکز کنند که از آن‌ها لذت می‌برند.

• ریسک فاکتورهای اختلال عدم توجه و بیش فعالی

• سابقه خانوادگی بیش فعالی در اقوام درجه یک

• تماس با توکسین یا سموم محیطی مانند سرب

• مصرف بعضی دارو ها در دوران بارداری

• نوشیدن الکل یا استعمال سیگار در بارداری

• تماس با برخی مواد شیمیایی مانند بی فنیل های پلی کلرینه در بارداری

• تولد به صورت نارس

• عوارض اختلال عدم توجه و بیش فعالی در کودکان

• بچه های بیش فعال اغلب نمی توانند آرام سر کلاس بنشینند و روی درسشان تمرکز کنند بنابراین موفقیت تحصیلی چندانی به دست نمی آورند.

• بچه های بیش فعال بیش از دیگران توی دردسر می افتد، دچار سانحه می شوند و به خودشان آسیب می زنند.

• بچه های بیش فعال عزت نفس پایینی دارند.

• بچه های بیش فعال به سختی توسط گروه های دوستان وهم سالان پذیرفته می شوند.

• بچه های بیش فعال بیش از سایرین در معرض گرایش به بزه کاری قرار دارند.

رژیم غذایی بدون شکر برای کودکان بیش فعال مناسب است:

رژیم غذای مدیترانه برای کودکان بیش فعال توصیه می شود. زیرا کودکان را تشویق به مصرف غذای سالم می کند. اما شواهدی مبنی بر اینکه بیش فعالی ناشی ازیک رژیم غذایی خاص باشد وجود ندارد.

کارشناسان توصیه می کنند که کودکان باید رژیم غذایی سالم تری را بخورند. از خوردن شکر و چربی های اشباع بپرهیزند و غذاهای حاوی غلات، سبوس برنج، سبزیجات و میوه، پروتئین های بدون چربی و مواد غذایی حاوی امگا 3 را مصرف کنند

نگهداری از کودک بیش فعال و بهبود خواب:

برخی تحقیقات نشان می دهد که حدود ۷۰ درصد از کودکان مبتلا به ADHD دچار اختلالات خواب هستند. از جمله این اختلالات می‌تواند مشکل در به خواب رفتن، بیدار شدن مکرر از خواب در طول شب یا صبح زود بیدار شدن از خواب است.

کودکان همچنین ممکن است هنگام رفتن به رختخواب از خود مقاومت نشان دهند. یا هنگام خواب دچار نافرمانی و ناراحتی شوند. برای مقابله با مشکلات خواب، والدین باید روال ثابتی را برای خواب کودک، با کمترین حواس پرتی و در محیط آرامش بخشی ایجاد کنند.

برای نگهداری از کودک بیش فعال والدین باید اطمینان حاصل کنند که فرزندشان به طور منظم ورزش می کند و رژیم غذایی سالمی دارد. زیرا هر دوی این موارد می توانند خواب را بهبود بخشند.استفاده از درمان دارویی زیر نظر متخصص هم راهکار دیگری برای مقابله با اختلالات خواب است.

سخن نهایی:

حقیقتی که وجود دارد این است که هوش کودک بیش فعال هیچ تفاوتی با سایر کودکان ندارد و بیش فعالی نمی تواند بر روی هوش کودکان تاثیرگذار باشد.

بیش فعالی یک اختلال تقریبا فراگیر در بین کودکانی است که در ابتدای مدرسه هستند. کودکان بیش فعال در تمرکز حواس و توجه با مشکل مواجه می شوند و ممکن است نتوانند به خوبی درس بخوانند یا نمره بگیرند. به همین علت ممکن است که والدین شان سوال کنند آیا کودکان بیش فعال باهوش هستند و آیا کودک شان می تواند پا به پای بقیه دانش آموزان در آینده کار کند.